درباره خرسندی

رگ خواب را دیدم. خیلی بد بود! تنها نکته مثبتش موسیقی زیبای شجریان بود. و البته چهره زیبای لیلا حاتمی. اما حتی جای عصبانی شدن داشت از لیلا حاتمی که چرا در چنین فیلمی بازی کرده است. فیلم ماجرای یک سیندرلای ساده لوح وطنی است که در دام عشق یک فریبکار هوسباز گرفتار می‌شود و به شکست و فروپاشی می‌رسد. مهمترین ایراد فیلم تکیه بر کلیشه سیندرلایی قدیمی است: دختری ساده و مهربان و در اینجا دست و پا چلفتی، که برای خوشبخت شدن، به دنبال شاهزاده رویاهایش می‌گردد. اما بر خلاف سیندرلا، به جای شاهزاده، به مردی فریبکار برمی‌خورد. با وجود همه دلائل و شواهد، دل به او می‌بندد. اینجا باید بیننده با دخترک ساده همدلی کند؟ چرا؟ چرا یک دختر شهری و نسبتا تحصیلکرده این را به وضوح نمی‌بیند که مردی که او را در یک خانه/انباری دور از چشم دیگران نگاه داشته و فقط گاهی به سراغش می‌اید و او را در هیچ جمعی همراهی نمی‌کند، لابد غیر از او سوداهای دیگری هم در سر دارد؟ ای کاش فیلم اینگونه پی گرفته می‌شد که دخترک به جای تکیه بر مرد فریبکارِ، آستین همت را بالا می‌زد و آینده و سرنوشت و خوشبختی خودش را با اتکا به کار و جسارت و خلاقیت خودش می‌ساخت. اما به جای آن، سیندرلای ساده و فریب خورده، گام به گام در تباهی و بدبختی غوطه‌ورتر می‌شود و از بیننده انتظار همدردی و آرزوی جزجگر برای مرد فریبکار دارد. سینمای جهان، دهه ها بعد از سین درباره خرسندی...